یکی از جنبه های مهم مدیریت بحران، مستندسازی تجارب و درس آموخته های برگرفته از هر بحران بوقوع پیوسته است؛ حلقه ای که متاسفانه در چرخه مدیریت بحران کشور ما کاملا" مغفول مانده است. مدیریت دانش ما در این حوزه، بسیار ضعیف است و نتوانسته ایم سازمانی یادگیرنده خلق نمائیم.
معمولا در کشور ما روال بر آن است که پس از وقوع هر بحران، کارگروهی جهت بررسی علل وقوع و شناسایی مقصران احتمالی تشکیل می گردد؛ هر چند که هیچ گاه مشخص نمی شود که بالاخره مقصران، به سزای اعمالشان می رسند یا نه؟
اما نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد مستندسازی تجارب و درس آموخته هاست. در سال 98 ما شاهد سیل در شهرهای شیراز، آق قلا، پلدختر، شهرهای مختلف خوزستان و . بودیم. در سال های گذشته نیز شاهد حوادث تلخی چون آتش سوزی پلاسکو، زله کرمانشاه و بم و بوده ایم.
براستی تجارب برخواسته از این حوادث، کجا و توسط چه نهادی مستند شده و به دستگاههای درگیر در بحران آموزش داده می شود تا جلو تکرار اشتباهات گرفته شود؟
ما در بحرانها همیشه غافلگیر می شویم چون برای مستندسازی تجربیات و آموزش آنها ارزشی قائل نیستیم.
درباره این سایت